Kacper Nowak okazał się absolutnie rewelacyjnym wiolonczelistą...Jego kulminacje, brane z rozmachem, wigorem i witalnością; namiętność, wspaniale realizowana Elfenmotivik w Mendelssohnie oraz zagrane w żywym tempie Fantasiestücke Schumanna, z dużymi kontrastami dynamicznymi, jakby od metrum i prozodii zakamuflowanej pieśni, nie miały sobie równych.
Michał Klubiński, Ruch Muzyczny
Kacper urodził się w Polsce i już od wczesnego wieku był w bliskim kontakcie z muzyką. Jego edukacja artystyczna rozpoczęła się w Poznaniu u Danuty Taczanowskiej. Kontynuował ją w Brukseli z Didier Poskin, w Kolonii z Marią Kliegel, w Antwerpii z Justusem Grimmem, a ostatecznie w Queen Elisabeth Music Chapel pod artystycznym kierownictwem Gary’ego Hoffmana. Wziął również udział w wielu warsztatach mistrzowskich z takimi artystami jak : Gérard Caussé, Augustin Dumay, Gautier Capuçon, Artemis Quartet, Jean-Guihen Queyras i Natalia Gutman, co pozwoliło mu rozwinąć bardzo indywidualny styl, pełen pasji, ale również szacunku do woli kompozytora.
Artysta koncertował w najbardziej renomowanych salach koncertowych w Europie i za granicą, takich jak Bozar i Flagey w Brukseli, deSingel w Antwerpii, Villa Medici w Rzymie, la Seine Musicale w Paryżu, Opera w Lyonie, Filharmonia w Liège, Filharmonia w Poznaniu, Łazienki Królewskie w Warszawie, Katedra w Mediolanie, Opera w Dubaju, Sala Akademii Wileńskiej, Wigmore Hall i Cadogan Hall w Londynie, Konzerthaus w Wiedniu, itp.
Kacper Nowak jest doceniany przez jury wielu międzynarodowych konkursów. Zdobywał nagordy m.in. w Konkursie Johannesa Brahmsa w Austrii, International Madrid Comeptetition, International Music Competition in Vienna, Liezen Cello Wettbewerb, Edmond Baert International Cello Competition w Brukseli, Supernova (konkurs Radia i Telewizji belgijskiej) i Nordic Strings w Danii.
Wiolonczelista nagrał serię płyt CD w duecie z Christią Yuliyą Hudziy, Urban Piano Quartet i Ensemble K, które zdobyły uznanie międzynarodowej prasy (New York Cello Society, BBC, France Musique, RTBF, Crescendo Magazine i Diapason).
We wrześniu 2022 roku artysta zadebiutował w Wiener Konzerthaus wykonując Potrójny Koncert Beethovena z Wiener Kammer Orchester. Koncert ten został zarejestrowany na żywo przez MezzoTV. W październiku tego samego roku dał solowy recital z muzyką między innymi J.S.Bacha w Cadogan Hall w Londynie, transmitowany przez Mezzo i Medici Tv i wspierany przez markę Cartier.
W 2023 roku Kacper został artystą Pirastro, nagrał płytę CD z Lucasem Krupinskim, która była poświęcona wyłącznie muzyce polskiej i zawierała dwie premiery utworów Krzysztofa Pendereckiego (1. Sonatę na skrzypce zaaranżowaną na wiolonczelę) i Andrzeja Panufnika (Love Song).
We wrześniu tego samego roku Kacper został laureatem Międzynarodowego Konkursu Schoenfeld w Harbinie w Chinach z zespołem Urban Piano Quartet.
Kacper Nowak jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena
Tenor. Artysta doceniany na scenach Polski i całego świata
Polski tenor, absolwent wydziału wokalno- aktorskiego Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Eugeniusza Sąsiadka.
Laureat III miejsca na XI Konkursu Wokalnym im. Ady Sarii w Nowym Sączu. W 2007 r. zdobył drugie miejsce i 11nagród pozaregulaminowych podczas VI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im.Stanisława Moniuszki w Warszawie.
Już w trakcie studiów rozpoczął intensywną działalność koncertową ( Msza h-moll, Magnificat- Bacha, Requiem- Mozarta). Na scenie operowej zadebiutował partią Leńskiego w "Eugeniuszu Onieginie" Piotra Czajkowskiego w reżyserii Macieja Prusa.(2002r. Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie).
Od tego roku stale współpracuje z Teatrem Wielkim- Operą Narodową wykonując główne partie tenorowe: Tamino- "W krainie Czarodziejskiego Fletu" W.A. Mozart, Jontek- "Halka" (dyr.Marc Minkowski), Stefan- "Straszny Dwór" Stanisław Moniuszko, Ismael- "Nabucco" Giuseppe Verdi, Boris- "Katia Kabanova" Leo Janaček, Pinkerton- "Madama Butterfly" Gioacomo Puccini, Madwoman- "Curlev River" Benjamin Britten czy Tamburmajor- "Wozzeck" Alban Berg. Tą ostatnią rolą Tamburmajora w "Wozzecku", Rafał Bartmiński debiutował w Teatrze Bolshoi pod batutą Teodora Currentzis'a w reżyserii Dmitra Tcherniakova.
Rafał Bartmiński wyróżnił się też szczególnie w takich rolach jak: Nemorino- " L'elisire d'amor" Gaetano Donizetti (Opera Wrocławska), Don Ottavio- "Don Giovanni" W.A. Mozart (Opera Wrocławska, Opera Krakowska), Alfredo- "Traviata" Giuseppe Verdi (Opera Podlaska, Latvian National Opera w Rydze), Rudolfo- "La boheme" Gioacomo Puccini, Don José- "Carmen" Georges Bizet (Opera Podlaska) oraz Wacław- " Maria" Roman Statkowski (Wexford Opera Festival) czy Pasterz- "Król Roger" Karol Szymanowski (Opera Wrocławska, Oper Wiesbaden, Teatro Real w Madrycie, Opera Bastille w Paryżu, Opernhaus w Wuppertal). Artysta prowadzi również bardzo bogatą działalność koncertową. Jako czołowy wykonawca partii tenorowych w oratoriach Krzysztofa Pendereckiego- "Te deum", "Kosmogonia" i "Credo"(Nagrania CD Filharmonia Narodowa dyr.Antoni Wit), VII Gates of Jerusalem, "Polish Requiem" (Lipsk z MDR- Sinfonieorchester, z Israel Phillharmonic Orchestra Tel Aviv- Bronfman Auditorium, Haifa- Muncipial Auditorium, Jerusalem- International Convention Centre). Wystąpił również w "Credo" Krzysztofa Pendereckiego pod Batutą Valerego Giergiewa na Jubileuszowej Gali 80- tych urodzin kompozytora.
Śpiewał też "Messa di Requiem" Giuseppe Verdi (International Sacred Music w Rydze, Ljubljana Festival) oraz "VIII Symfonia" Gustav Mahler (The Israel Symphony Orchestra Rishon LeZion dyr. Noam Sheriff), "Harnasie"- Karol Szymanowski Théâtre du Châtelet w Paryżu, "Missa Solemnis"-L. van Beethoven (NOSPR dyr.Jerzy Semkow), "IX Symfonia"- L. van Beethoven (Filharmonia Narodowa dyr. Stanisław Skrowaczewski) "Mesjasz"- Fryderyk Haendel u boku Emmy Kirkby i Michaela Chance'a. Rafał Bartmiński wykonał "III symfonię- Pieśń o Nocy"-Karol Szymanowski z Filharmonią Narodową pod dyrekcją Antoniego Wita (nagranie DVD), z Sinfonieorchester des Bayreischen Rudfunks w Munich i Köln pod batutą Marissa Jansonsa (nagranie CD), a także z Orquesta Sinfónica de RTVE w Madrycie pod dyrekcją Hannu Lintu. Rok 2015 przyniósł debiuty w roli Don Jose w operze " Carmen " G.Bizeta w Operze i Filharmonii Podlaskiej oraz
Debiut w roli Księcia Mantui w operze " Rigoletto "G.Verdiego w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. W 2016 r. Artysta wystąpił w roli Lacy w operze " Jenufa " L. Janacka oraz jako Grigorij,Dymitr Samozwaniec w operze " Borys Godunow " M.Musorgskiego w Operze Poznańskiej.
Artysta stale współpracuje z większością najlepszych orkiestr i filharmonii m.in.: Filharmonią Narodową, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (NOSPR), Simfonią Varsovią, Polską Orkiestrą Radiową. Współpracuje ze znakomitymi dyrygentami takimi jak: Gabriel Chmura, Teodor Currentzis, Miguel Gomez-Martinez, Tomas Hanus, Mariss Jansons, Jacek Kasprzyk, Hannu Lintu, Marc Minkowski, Tadeusz Wojciechowski, Krzysztof Penderecki, Andrzej Straszyński, Antoni Wit, Tadeusz Wojciechowski oraz Alberto Zedda, a także z reżyserami: David Alden, Dmitri Tcherniakov, MariuszTreliński, Jakob Messer, Michał Znaniecki, Krzysztof Warlikowski, Tomasz Konina, Andrzej Domalik, Krzysztof Zanussi, Krystyna Janda. Dokonał wielu nagrań płytowych: "8 symfonia Kwiaty Polskie"- Mieczysław Weinberg, "Credo", "Kosmogonia"- Krzysztof Penderecki (orkiestra i chór Filharmonii Narodowej dyr. Antoni Wit), "Msze"- Stanisław Moniuszko (chór Filharmonii Narodowej dyr. Henryk Wojnarowski, nagroda Fryderyk 2009), "Psaumes"- Aleksander Tansman, "Vocal- Instrumental Works"- Witold Lutosławski (orkiestra i chór Filharmonii Łódzkiej dyr. Daniel Raiskin), "Falstaff"- Giuseppe Verdi, "Monbar czyli flibustierowie"- Ignacy Feliks Dobrzyński ( Polska Orkiestra Radiowa, Chór Polskiego Radia dyr. Łukasz Borowicz), "Missa Solemnis ex B"-Maksymilian Koperski (Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Chór Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II dyr. Marcin Nałęcz- Niesiołowski), "Oratorio la morte di San Filippo Neri"- Pasquale Anfossi (orkiestra Sinfonia Viva, Poznański Chór Kameralny, nagroda międzynarodowa Złoty Orfeusz 2015).
Rafał Bartmiński występuje również jako aktor dramatyczny w Teatrze Telewizji- "Sesja Castingowa" w reżyserii Krzysztofa Zanussiego oraz spektaklu Andrzeja Domalika "Maria Callas- master class" u boku Krystyny Jandy. Rafał Bartmiński został uhonorowany "Małym Berłem" Fundacji Kultury Polskiej przez Marię Fołtyn jako propagator muzyki Stanisława Moniuszki.
Rafał Bartmiński jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.
Bas-baryton, Koncertuje na całym świecie, śpiewając w 15 językach
Absolwent nowojorskiej Manhattan School of Music w klasie śpiewu solowego Judith Raskin. Po studiach pozostawał pod opieką wokalną Armena Boyajiana. Współpracował z amerykańskimi teatrami operowymi m.in. the New York Lyric Opera, Des Moines Metro Opera, L’Opera Francais de New York, the Boston Opera, New Orleans Opera, Lake George Opera, New Jersey Lyric Opera, Oklahoma Opera, Opera Milwaukee, The Long Island Lyric Opera and The Opera Ensemble of New York. Zaśpiewał ponad trzydzieści ról operowych. Najważniejsze z nich to: Escamillo w Carmen, Figaro w Weselu Figara, Mefistofeles w Fauście Gounoda, Dr. Miracle w Opowieściach Hoffmanna, Dulcamara w Napoju miłosnym, Don Basilio w Cyruliku sewilskim, Ralph w operze Piękne dziewczę z Perth i Falstaff w Wesołych kumoszkach z Windsoru.
W repertuarze oratoryjno-kantatowym artysty znajduje się wiele dzieł, m.in. Petite Messe Solennelle Rossiniego, Magnificat Bacha, Mesjasz Haendla, Msza Es-Dur Schuberta, Msza C-Dur Beethovena. Na 25. Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena zaśpiewał Kadisz Krzysztofa Pendereckiego.
Wykonuje także utwory kameralne, szczególną uwagę poświęcając pieśniom kompozytorów hiszpańskich, francuskich, angielskich i amerykańskich.
Gerard Edery uznawany jest także za czołowego muzycznego folklorystę, autorytet w dziedzinie muzyki sefardyjskiej. Jest gitarzystą, śpiewa w 15 językach, łącząc elementy wielu kultur i tradycji muzycznych.
Jest laureatem Sephardic Musical Heritage Award. Za oryginalną twórczość pieśniarską otrzymał stypendium Meet The Composer.
Regularnie występuje w salach koncertowych na całym świecie, goszcząc w tak znanych jak Carnegie Hall (Zankel Hall), Alice Tully Hall i Lincoln Center w Nowym Jorku, Smithsonian Institution i Holocaust Museum w Waszyngtonie, Sesji Ozawa Hall w Tanglewood czy Victoria Hall w Genewie, The Kimmel Center w Filadelfii, Royce Hall w Los Angeles.
Brał udział w wielu festiwalach, m.in. w Maroku, Meksyku, Holandii, Francji, Hiszpanii, Izraelu, na Litwie, w Polsce.
[caption id="attachment_2476" align="alignnone" width="1707"]
Claudio Bohorquez in Berlin © Peter Adamik[/caption]
Claudio Bohórquez – urodzony w Niemczech wiolonczelista o korzeniach peruwiańsko-urugwajskich, obecnie jedno z najbardziej znaczących nazwisk w świecie muzyki. Już w młodym wieku jako student Borysa Pergamenschikowa odnosił sukcesy na międzynarodowych konkursach, takich jak Konkurs dla Młodych Muzyków im. P. Czajkowskiego w Moskwie oraz Konkurs Wiolonczelowy im. M. Rostropowicza w Paryżu.
W roku 2000 otrzymał trzy nagrody na I Międzynarodowym Konkursie im. P. Casalsa, organizowanym pod auspicjami Kronberg Academy; Marta Casals Istomin wręczyła mu pierwszą nagrodę, nagrodę specjalną dla najlepszego kameralisty, a także nagrodę w postaci należącego kiedyś do Casalsa znakomitego instrumentu Matteo Gofrillera, na którym C. Bohórquez mógł grać przez dwa lata. Artysta zdobył także pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Genewie, co zapoczątkowało jego karierę solową. W międzyczasie rozpoczął pracę pedagogiczną jako profesor Musikhochschule Stuttgart (od 2011 to 2016 r.). We wrześniu 2016 roku dołączył do kadry Hochschule für Musik "Hanns Eisler" w Berlinie, gdzie jest profesorem gościnny od roku 2003.
Bohórquez występował z niemal wszystkimi niemieckimi orkiestrami radiowymi: Staatskapelle Dresden, Leipzig Gewandhaus Orchestra, Wiener Symphoniker, a także z Collegium Musicum Basel, Orchestre de Paris, Orchestre Philharmonique de Radio France, Tonhalle Orchestra Zurich oraz Academy of St. Martin in the Fields. W Japonii występuje z NHK Symphony Orchestra i Tokyo Philharmonic Orchestra. W Stanach Zjednoczonych koncertował z Boston Symphony, Chicago Symphony, Cleveland Orchestra, Detroit Symphony, Los Angeles Philharmonic, National Symphony oraz Philadelphia Orchestra.
Artysta współpracował z wieloma wybitnymi dyrygentami, takimi jak: Daniel Barenboim, Christoph Eschenbach, Manfred Honeck, Sir Neville Marriner, Eiji Oue, Krzysztof Penderecki, Leonard Slatkin, Tugan Sokhiev, Lothar Zagrosek oraz David Zinman.
Występował podczas festiwali muzycznych, m.in.: Casals Festival w Puerto Rico, City of London Festival, Festiwal Krzysztofa Pendereckiego w Warszawie i Jerusalem International Chamber Music Festival. Artysta gościł także w Stanach Zjednoczonych, m.in. na festiwalach Tanglewood, Ravinia i Aspen oraz Hollywood Bowl. Brał również udział w festiwalu muzyki kameralnej Lockenhaus w Austrii i festiwalu Gidona Kremera „Les Musiques” w Bazylei. Jako znakomity kameralista występował również z Jörgiem Widmannem w Bilbao i Madrycie, a także z Viviane Hagner i Jonathanem Giladem na Beethoven Marathon w Konzerthaus Berlin.
Bohórquez występował ponadto na festiwalu Rheingau z Columbian Youth Philharmonic pod dyrekcją Andrésa Orozco-Estrady, festiwalu muzycznym w Dreźnie ze skrzypkiem Philippe Quintem i pianistą Borisem Giltburgiem (w ramach projektu muzyki kameralnej) oraz festiwalu muzycznym Schleswig-Holstein. W listopadzie 2018 r. zadebiutował w hamburskiej Elbphilharmonie. W lutym 2019 r. wykonał koncert wiolonczelowy Elgara z Staatsphilharmonie Nürnberg. W marcu 2021 r., po decyzji Elżbiety Pendereckiej doszło do powołania Penderecki Trio dla upamiętnienia pierwszej rocznicy śmierci Maestro Pendereckiego. Claudio Bohorquez został członkiem tria jako artysta wykonujący na całym świecie muzykę Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora.
Artysta ma na swoim koncie liczne nagrania płytowe i radiowe oraz występy telewizyjne. W 2002 r. C. Bohórquez nagrał ścieżkę dźwiękową skomponowaną przez Paula Englisha do filmu „Ten Minutes Older – The Cello”, który był pokazywany w kinach na całym świecie. Wraz z malarzem Klausem-Peterem Kirchnerem C. Bohórquez opracował projekt instalacji „Raum für Pablo Casals” na cześć wspaniałego wiolonczelisty. Artysta współpracował także przy powstaniu uhonorowanego nagrodą ECHO albumu „Cztery pory roku” (2017), nagranego z udziałem skrzypka Daniela Hope’a i wydanego przez Deutsche Grammophon. W lipcu 2018 r. firma Berlin Classics wydała płytę z sonatami Johannesa Brahmsa, na której artysta występuje z towarzyszeniem pianisty Pétera Nagy’ego.
Od sezonu 2017-18 Claudio Bohórquez jest dyrektorem artystycznym festiwalu Winnenden. Artysta gra na wiolonczeli G. B. Rogeriego, którą otrzymał od Landeskreditbank Baden-Württemberg.
Claudio Bohórquez jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena
Bas. Artysta był obsadzany w wielu ważnych rolach operowych. Jego płyty są doceniane przez miłośników muzyki na całym świecie.
Urodził się w Tarnawie Górnej. Ukończył Akademię Muzyczną im F. Chopina w Warszawie w klasie Prof. Kazimierza Pustelaka otrzymując wyróżnienie Magna cum Laude.
Jest laureatem głównych nagród na międzynarodowych konkursach wokalnych: Ada Sari 1999 r. – I miejsce, Bilbao 2000 r. – II miejsce, Premio Caruso w Mediolanie 2001 r. – Premio Caruso, F. Vinas w Barcelonie 2004 r. – III miejsce.
Zadebiutował w 1999 r. rolą tytułową w Imeneo Haendla w Warszawskiej Operze Kameralnej. Na deskach tej sceny wcielił się również w postać Don Giovanniego. Publiczność Teatru Wielkiego Opery Narodowej podziwiała go jako Leporello, Colline’a w „Cyganerii”, Raimonda w „Łucji z Lammermoor”, Alfonsa w „Lukrecji Borgii”, Escamilia w „Carmen” i w roli Gesslera w „Wilhelmie Tellu”. Wśród występów w Polsce warto wymienić także Mefista w „Potępieniu Fausta” Berlioza w Filharmonii Krakowskiej oraz Króla Ludwika w „Euryanthe” Webera na Wielkanocnym Festiwalu im Ludwiga van Beethovena.
Za granicą śpiewał m.in. Figara w „Weselu Figara” Mozarta w Teatro Piccini w Bari oraz rolę Argenia w „Imeneo Haendla” w Opera Ireland w Dublinie. Wystąpił jako Mustafa we Włoszce w Algierze i w teatrach operowych w Lizbonie, Minneapolis i Ravennie, jako Assur w „Semiramidzie” w Teatro di Verdi Pisa, Alidoro w „Kopciuszku” na Festival d’Aix-en-Provance i w Stadttheater Klagenfurt, Orbazzano w „Tankredzie” w Teatro Maestranza de Sevilla, Don Basilio w „Cyruliku Sewilskim” w Deutsche Oper Berlin, Gouverneur w „Hrabim Ory” na Belcanto Festival Wildbad. Wcielił się w rolę Lorda Sidney i Don Profondo w „Podróży do Reims” na Pesaro Rossini Festiwal oraz Timura w „Turandot” (Santa Cruz de Tenerife) oraz Commendatore w prawykonaniu i nagraniu opery „Il Dissoluto Punito” R. Carnicera w ramach Mozart Festival w La Coruni. Inne znaczące role to Salieri w operze Rimskiego–Korsakowa pt. „Mozart i Salieri” w Teatro Fiarmonico w Oviedo, Orfeusz w „Narodne Divadlo” w Bratysławie, Conte Rodolfo w „Lunatyczce” Belliniego i Kreon w „Medea in Corinto” Mayera w St. Gallen, czy Mefisto w „Potępieniu Fausta Berlioza”.
W Filharmonii Narodowej w Warszawie wziął udział w wykonaniu Mszy h-moll Bacha pod dyr. H. Rillinga oraz w Requiem Verdiego pod dyr. Kaia Baumanna w Filharmonii Bałtyckiej. Był wykonawcą partii solowej w Symfonii O. Greifa podczas koncertu inaugurującego objęcie przez Marca Minkowskiego kierownictwa artystycznego Sinfonii Varsovii. Z orkiestrą I Solisti Veneti pod dyrekcją Claudia Scimone śpiewał w Pasji A. Salieriego Koncert transmitowany był przez telewizję RAI. Wykonał „Stabat Mater” Rossiniego wraz z Orquesta Simfonica de Asturias pod batutą A. Zeddy oraz Orquesta de Navarra pod dyr. Antoniego Wita, IX Symfonię Beethovena z NOSPR, a także „Siedem Bram Jerozolimy” K. Pendereckiego pod batutą kompozytora. Na festiwalu Praska Wiosna uczestniczył w Pasji wg św. Jana Arvo Pärta.
Dorobek fonograficzny Artysty to m.in. Mirteo w „”Semiramidzie” G. Meyerbeera – pod batutą R. Bonynge, Zambri w „Ciro in Babilonia”, Faraon w „Mojżeszu w Egipcie”, Douglas w „La Donna del Lago” Rossiniego pod batutą A. Zedda oraz Dourlinski w „Lodoïsce Cherubiniego”, Domoslav w „Duchu Gór” L. Spohra (płyta wydana we współpracy ze Stowarzyszeniem Ludwiga van Beethovena) Nagrał również rolę Wojewody w „Marii Statkowskiego” pod batutą Ł. Borowicza.
Wojtek Gierlach jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.
Baryton
Jeszcze jako student był doceniany zarówno przez jury ogólnopolskich konkursów wokalnych jak i zgromadzonych w filharmoniach melomanów.
Edukację muzyczną w zakresie śpiewu solowego rozpoczął w Szkole Muzycznej II stopnia we Wrocławiu, a następnie kontynuował ją we wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Bogdana Makala. Jest laureatem wielu konkursów krajowych, m.in.: Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Franciszki Platówny we Wrocławiu w 1996 r. (III miejsce), Międzyuczelnianego Konkursu Wokalnego w Dusznikach Zdroju w 2000 r. (I miejsce) oraz VI Konkursu Wokalistyki Operowej im. Adama Didura w Bytomiu w 2000 r. (wyróżnienie). W zagranicznych zmaganiach został uhonorowany I nagrodą słowackiego Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Imricha Godina (1999) oraz wyróżnieniem rumuńskiego Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Hariclea Darclee (2003). Był stypendystą wrocławskiego Samorządu w Dziedzinie Kultury i Sztuki dla Młodych Utalentowanych Wrocławian oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W latach 2001-2002 przebywał na stypendium w Wiedniu w klasie prof. Leopolda Spitzera. W 2002 r. zadebiutował w Operze Narodowej w Warszawie partią Peleasa w operze Debussy'ego Peleas i Melizanda. Jest stałym śpiewakiem goszczącym na wielu scenach operowych w Polsce jak i za granicą. W 2011r. śpiewał w prapremierze pieśni K. Pendereckiego „Powiało na mnie morze snów” w Filharmonii Warszawskiej. Na zaproszenie V. Gergieva wystąpił pod jego batutą na Festiwalu Białych Nocy w Petersburgu. W październiku 2013 wystąpił podczas Beijing Music Festival w Pekinie pod batutą K. Pendereckiego.W 2014 r. otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii najlepszy śpiewak. W 2015 r. otrzymał nominacje do nagrody Radia Wrocław Kultura za światowego formatu partię Eugeniusza Oniegina. W swoim repertuarze posiada wiele głównych partii operowych, wykonuje również lirykę wokalną Schuberta i Brahmsa oraz niemiecką i angielską muzykę baroku, którą utrwalił na nagraniach radiowych y telewizyjnych
Artysta w swoim repertuarze posiada między innymi partie:
- „Les Pecheurs de perles” – Zurga
- „Carmen” – Escamillo
-„The Rape of Lucretia” – Tarquinius
- „Lucia di Lammermoor” - Lord Ashton
- „Don Pasquale” – Dr. Malatesta
- „La liberta chiama la liberta” – Il Ragazzo
- „Pułapka” – F. Kafka
- „The Mother of Black-Winged Dreams” – Woodraven
- „Pagliacci” – Tonio
- „Boris Godunov - Pimen
- „Halka” - Janusz
- „Vebum Nobile” - Stanislaw
- "Straszny dwór" - Miecznik
W.A.Mozart
- „Cosi fan tutte” - Guglielmo
- „Don Giovanni” – Don Giovanni
- „Le Nozze di Figaro” – Il Conte
J.Offenbach
- „Le Contes d’Hoffmann” - Dr Miracle, Dapertutto
- „Chopin” - Elio
- „Paradise Lost”- Adam
- (8 Symphony)
- „The Love for Three Oranges” - Leander
- „Madame Butterfly” – Scharpless
- „La Boheme” –Marcello
- „Tosca” – Scarpia
Rossini
- „Il Viaggio a Reims” – Don Alvaro
- „ Samson et Dalila – Le Garand Pretre
- „Der Zigeunerbaron” – Homonay
- „Der Rosenkavalier” - Faninal
- „King Roger” – Roger
- „Hagit” - Doctor
- „Pique Dame” - Prince Yeletsky
- „E. Oniegin” – Oniegin
- "Tannhauser" - Wolfram
- „The Passenger” – Tadeush
- „Joanna d’Arc” – Giacomo
- „Un giorno di regno” - Il cavaliere di Belfiore
- "Goplana"- Kostryn
Mariusz Godlewski jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie - Wydział Aktorski we Wrocławiu.
Współpracował z teatrami w Kielcach, Bydgoszczy oraz z teatrami w Warszawie (Popularny, Szwedzka 2/4, Teatr na Woli, Teatr Polskiego Radia, Teatr Atlantis, Teatr Ateneum). Jego teatralne to blisko pięćdziesiąt ról.
Wziął także udział w ponad stu filmach i serialach, współpracując z największymi reżyserami polskiej sceny filmowej m.in. z Agnieszką Holland, Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim. Realizował także wspólne projekty z Peterem Edwardsem, Johnem Lvoffem, Stevenem Spielbergiem i innymi.
Nagrywa audiobooki i pracuje w dubbingu.
Monodram „Nic Nowego Pod Slońcem" w wykonaniu Sławomira Hollanda, a wyreżyserowany przez Jacka Bursztynowicza, został uhonorowany Złotym Liściem Retro 2012. Prezentowany był w Polsce i za granicą (Londyn, Aszkelon, Naharyia). Kolejny monodram, „Josela Rakowera rozmowa z Bogiem", autorstwa Zvi Kolitza (muzyka: Michał Górczynski), otrzymał Nagrodę Publiczności na III Łódzkim Festiwalu Monodramu w grudniu 2012. Wydawnictwo Muzyczne DUX wydało w 2013 roku płytę CD z rejestracją tego przedstawienia.
Sławomir Holland jest także wykonawcą i producentem monodramu, komedii pt.: „Zycie Jadzi według mnie", spektaklu opartego na książce o tym samym tytule, autorstwa Zama Believingooda.
W roku 2012 Krzysztof Penderecki zaprosił Sławomira Hollanda do wykonania partii narratora w „Siedmiu Bramach Jerozolimy” (nagranie dla DUX), co zapoczątkowało ważną dla artysty współpracę. Koncerty w Polsce i za granicą z dziełami kompozytora obejmują także partię narratora w „Pasji św. Łukasza” (Festiwal w Salzburgu, lipiec 2018 i Festiwal w Seulu, październik 2019).
Sławomir Holland jest także producentem, reżyserem i wykonawcą spektaklu opartego na poemacie Abrahama Suckewera „Do Polski”(premiera wrzesień 2018). W grudniu 2021 odbyła się premiera najnowszego monodramu Artysty, „Jak to było naprawdę”, opartego na opowiadaniu Antoniego Słonimskiego, w reżyserii Alicji Choińskiej, z muzyką Kuby Sieniewicza.
Ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalno–Aktorski Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. Współpracuje z wieloma teatrami operowymi i Orkiestrami Symfonicznymi w Polsce i za granicą. Jest laureatką Grand Prix i Złotego Medalu na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Marii Callas w Atenach. Jest artystką wszechstronną. W jej bogatym repertuarze znajdują się dzieła od muzyki dawnej po najnowszą.
Występowała pod batutą takich dyrygentów, jak David Lloyd-Jones, David Agler, Maurizio Benini, Gabriel Chmura, Charles Dutoit, Gustavo Dudamel, Valery Giergiev, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Jerzy Maksymiuk, John Neschling, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Stanisław Skrowaczewski, Antoni Wit
Nagrała 27 płyt CD i DVD, głównie z muzyką polską. Większość z nich otrzymała prestiżowe nagrody fonograficzne jak choćby International Classical Music Awards w kategorii Muzyki Współczesnej, czy Orphée d’Or, a także nominacje do Fryderyków czy Grammy Awards.
Iwona Hossa przez siedemnaście lat miała zaszczyt współpracować z prof. Krzysztofem Pendereckim i posiada w swym repertuarze wszystkie dzieła wokalno–instrumentalne Kompozytora. Dokonała wielu prawykonań utworów polskiej muzyki współczesnej, m.in. Krzysztofa Pendereckiego, Wojciecha Kilara, Jerzego Maksymiuka. Jest pedagogiem i managerem kultury. Odznaczona m. in. medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz srebrnym Krzyżem Zasługi.
Ukończyła z wyróżnieniem Warszawską Akademię Muzyczną w klasie prof. Krystyny Szostek-Radkowej. Jest laureatką Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Ady Sari, gdzie otrzymała I nagrodę i trzy nagrody specjalne. Podczas studiów zadebiutowała w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie i z tą sceną związana jest nadal, wykonując pierwszoplanowe partie operowe. Z zespołem występowała również na wielu prestiżowych festiwalach w kraju i za granicą. Jest artystką wszechstronną, z powodzeniem kreującą partie dramatyczne, jak i te o lżejszym charakterze. Współpracuje również z Operami: Krakowską, Poznańską i Śląską.
Jest cenioną śpiewaczką oratoryjno-kantatową, współpracując z filharmoniami w całej Polsce, śpiewając partie altowe w dziełach: Verdiego, Beethovena, Kilara, Haendla, Szymanowskiego czy Dvořáka. Często wykonuje także dzieła Krzysztofa Pendereckiego. Posiada bogaty repertuar pieśniarski. Występowała m.in. w: Japonii, Norwegii, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Belgii, Francji, Monako, Hongkongu. Współpracowała ze znakomitymi solistami i dyrygentami, m.in.: Jerzy Maksymiukiem, Kazimierzem Kordem, Jackiem Kasprzykiem, Markiem Minkowskim, Placido Domingo, Editą Gruberovą i Patrickiem Fournillier . Ma w dorobku szereg nagrań radiowo-telewizyjnych oraz płytowych, w tym Strasznego dworu Moniuszki (dla EMI) oraz Ubu Rexa Pendereckiego. Często zapraszana jest jako juror w konkursach wokalnych.
Urodził się i mieszka w Mikołowie. Jest laureatem ponad trzydziestu nagród w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach i festiwalach muzycznych, między innymi w Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina (2013, 2017), Friuli Venezia Giulia International Piano Competition (I Nagroda oraz szereg nagród specjalnych, 2018) oraz Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. K. Szymanowskiego (I Nagroda oraz Nagroda Specjalna, 2018). Jest laureatem programu stypendialnego Młoda Polska, stypendium Krystiana Zimermana, stypendium Fundacji Piotra Klera oraz Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Prowadzi aktywną działalność koncertową, występując z recitalami w kraju i za granicą - między innymi w Austrii, Francji, Kanadzie, Litwie, Niemczech, Rosji, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Włoszech i Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Gościł między innymi na Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Festiwalu Chopin i Jego Europa, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, czy Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena. Koncertował u boku większości polskich zespołów filharmonicznych, a także Polskiej Orkiestry Radiowej, Sinfonii Varsovii, Sinfonii Iuventus im. J. Semkowa oraz Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, współpracując między innymi z Lionelem Bringuierem, Juozasem Domarkasem, Lawrencem Fosterem, czy Domingo Hindoyanem.
Dokonał szeregu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, wykonując między innymi dzieła K. Szymanowskiego i W. Lutosławskiego. Wydał trzy albumy studyjne zawierające dzieła fortepianowe, kameralne i symfoniczne F. Chopina, W. A. Mozarta, F. Schuberta, K. Szymanowskiego, M. Weinberga, F. Poulenca, C. Debussy’ego i K. Pendereckiego: Mozart, Chopin: Tymoteusz Bies (2017, Fundacja Piotra Klera), Backwards: Chopin, Schubert, Szymanowski (2020, KNS Classical), Ciepliński/Bies: Irrberge (2022, DUX). Obecnie trwają prace nad najnowszym albumem pianisty, który będzie zawierał Wariacje Goldbergowskie J. S. Bacha i ukaże się w 2023 roku.
W sezonie artystycznym 2020/2021 oraz 2021/2022 pełnił funkcję artysty-rezydenta Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach.
Tymoteusz Bies aktywnie udziela się na polu produkcji muzycznej oraz kompozycji muzyki filmowej, współpracując od kilku lat z polskim reżyserem i operatorem filmowym Adamem Sikorą, między innymi przy Powrocie Giganta (2016), Autsajderze (2018) czy Wolfelsgrund (2022). Jako producent muzyczny współpracuje między innymi z Tomaszem Janiszewskim (Magierą); ostatni efekt koprodukcji muzyków otrzymał status złotej płyty (Magiera - feat.)
W 2021 roku wziął udział w produkcji filmu Chleb i sól (reż. Damian Kocur, Polska, 2022) jako odtwórca głównej roli oraz wykonawca wykorzystanych w filmie utworów fortepianowych; film otrzymał Nagrodę Specjalną Jury Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji oraz szereg nagród na festiwalach filmowych w Gdyni, Cottbus, Antalyi, Kairze i Gijon.
Tymoteusz Bies jest reprezentowany przez Stowarzyszenie Ludwiga van Beethovena.
Kacper Nowak okazał się absolutnie rewelacyjnym wiolonczelistą…Jego kulminacje, brane z rozmachem, wigorem i witalnością; namiętność, wspaniale realizowana Elfenmotivik w Mendelssohnie oraz zagrane w żywym tempie Fantasiestücke Schumanna, z dużymi kontrastami dynamicznymi, jakby od metrum i prozodii zakamuflowanej pieśni, nie miały sobie równych Michał Klubiński, Ruch Muzyczny https://ruchmuzyczny.pl/article/3582?fbclid=IwAR3enYnayU0cJi5ebmq4Qd_fSmzUfn4JKWOvMGgmA4z0u2DQHnaor1zf1CQ
Elsner i jego romantyzm
