23rd International Symposium “Beethoven and the Songs of Romanticism”

PROGRAM OF SYMPOZJUM: program

(Polski) Poniedziałek, 8 kwietnia  2019 9.30  

Powitanie gości (E. Penderecka, Prorektor, Dyrektor „Zachęty")

10.00 – 11.20  Hermann Jung (Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Mannheim): Na drodze do romantycznej pieśni. Wczesne pieśni Beethovena

Michael Heinemann (Hochschule für Musik Dresden): ... tylko przyjaźń. W kierunku toposu w pieśniach Beethovena

Nils Holger Petersen (Københavns Universitet): Muzyczny (śpiewany) obraz Chrystusa w oratorium Christus am Ölberge Beethovena i pojęcie wzniosłości

11.20 – 11.40 | Przerwa

 11.40 – 13.20 Christine Siegert (Beethoven-Haus Bonn): Pieśni sceniczne Beethovena. Między romantyczną pieśnią artystyczną i arią operową

Susanne Cox (Beethoven-Haus Bonn): Beethovena poszukiwanie melodii i jego opracowania melodii ludowych WoO 158

Krzysztof Bilica (Warszawa): In questa tomba obscura

Helmut Loos (Universität Leipzig): Felix Mendelssohn Bartholdy i tradycja pieśni

13.20–13.40 | Przerwa

 13.40 – 15.00

Ryszard Daniel Golianek (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu): Schubert na nowo odczytany: Podróż zimowa w interpretacji Barbary Kingi Majewskiej

Małgorzata Grajter (Akademia Muzyczna w Łodzi): Podróż zimowa Stanisława Barańczaka: palimpsest, kontrafaktura czy tłumaczenie?

Katarzyna Szymańska-Stułka (UMFC): Kołysanka Halki w świetle symbolu i tradycji

Wtorek, 9   kwietnia  2019

9.00 – 10.40

Sławomira Żerańska-Kominek (Instytut Muzykologii UW): Narzeczony Fryderyka Chopina jako klucz (?) do interpretacji Finału Sonaty żałobnej

Magdalena Chrenkoff (Akademia Muzyczna w Krakowie): Kennst du das Land Goethego w pieśniach Ludwiga van Beethovena i Stanisława Moniuszki

Ilona Iwańska (Akademia Muzyczna w Krakowie) Kindertotenlieder Gustava Mahlera: droga ku durowej konsolacji

Ewa Siemdaj (Akademia Muzyczna w Krakowie): Zależy mi tylko na pisaniu pieśni... Alma Mahler i jej kompozytorski świat

10.40 – 11.00 | Przerwa

11.00 – 12. 40

Marcin Trzęsiok (Akademia Muzyczna w Katowicach): La Chanson d'Eve Gabriela Fauré. Księga Rodzaju a la moderne

Iwona Sowińska-Fruhtrunk (Akademia Muzyczna w Krakowie): Arnold Schönberg jako kontynuator tradycji pieśni romantycznej: od wczesnych pieśni do "Das Buch der hängenden Gärten"

Regina Chłopicka (Akademia Muzyczna w Krakowie): XXI wiek w twórczości  Krzysztofa Pendereckiego. Refleksja egzystencjalna w kontekście piękna natury i poezji. Od VIII Symfonii Pieśni przemijania  do  Pieśni zadumy i nostalgii

 12.40 – 13.00 | Przerwa

 13.00 – 14.20

Siglind Bruhn (University of Michigan, USA): Epitaph Ariberta Reimanna, cykl pieśni do wierszy Percy B. Shelleya

Natalia Szwab  (Akademia Muzyczna w Krakowie): Pawła Szymańskiego Drei Lieder nach Trakl – między romantyczną Lied a pieśnią współczesną

Agnieszka Draus (Akademia Muzyczna w Krakowie) O nostalgii w pieśni po pieśni – retrospekcja, sedno i obrzeża gatunku.

14.20 – 15.00                

DYSKUSJA KOŃCOWA

This year’s master classes will be led by Prof. Urszula Kryger – a lecturer at the Academy of Music in Łódź, winner of the 1st Moniuszko International Competition. From the beginning of her artistic career, the artist has devoted much time and attention to the works of Stanisław Moniuszko. The classes are addressed to young vocalists who want to broaden their knowledge about interpretation of vocal works by the “father of Polish opera”. This is reflected in the title of our classes: “Stanisław Moniuszko. OPERA & SONGS”.

Poster of the MASTRES CLASSES

"Beethoven and the Songs of Romanticism"

the Exhibition of Musical Manuscripts Curator: Michał Lewicki

Design: Mariusz Paluch

(Polski) Beethoven i pieśń romantyczna Pieśń, gatunek stojący na styku poezji i muzyki, nabrała w okresie romantyzmu szczególnego znaczenia i stała się jedną z uprzywilejowanych form w twórczości kompozytorskiej. Podczas gdy w epoce poprzedniej muzyk komponujący pieśń miał za zadanie w pierwszym rzędzie przekazać w sposób możliwie wierny i najmniej zniekształcony treść i formę poetyckiego pierwowzoru, kompozytor romantyczny zaczął traktować kompozycję pieśniową jako swoją własną, osobistą wypowiedź artystyczną. Dla klasyków muzyczna warstwa pieśni była jedynie podkreśleniem, dekoracją dla poetyckiego słowa, dla romantyków stała się ona jego interpretacją, subiektywnym odczytaniem. Kompozytor przestał być li tylko rzemieślnikiem na usługach poezji – jako twórca pieśni stanął na równi z poetą. Ludwig van Beethoven, mimo że znany przede wszystkim ze swoich wielkich dzieł instrumentalnych – symfonii, sonat, kwartetów smyczkowych – zaznaczył swój wpływ również w historii pieśni. Do pisanych przez siebie pieśni wprowadzał środki kompozytorskie wykształcone na terenie muzyki instrumentalnej, m.in.: przemyślany plan tonalny, kondensację materiału tematycznego, rozbudowanie i zwiększenie autonomiczności fortepianowego akompaniamentu. Widać to szczególnie wyraźnie w jego pieśniowym cyklu An die ferne Geliebte (Do dalekiej ukochanej) z roku 1816 do słów Aloisa Jeittelesa: pierwszym w historii muzyki, w którym poszczególne ogniwa połączone zostały nie tylko dzięki odpowiedniemu zestawieniu tekstów poetyckich, ale również dzięki wewnętrznej logice muzycznej struktury dzieła. Jednak prawdziwym ojcem romantycznej pieśni był żyjący w Wiedniu równolegle z Beethovenem, o 27 lat od niego młodszy Franz Schubert, autor przeszło 600 kompozycji w tym gatunku. Data skomponowania jego pierwszego pieśniowego arcydzieła – Gretchen am Spinnrade (Małgorzata przy kołowrotku) do słów z Fausta Goethego, powstałej 14 października 1814 roku – bywa wskazywana jako symboliczny początek muzycznego romantyzmu. Jak zauważył zmarły przed trzema miesiącami wybitny badacz pieśni romantycznej, Profesor Mieczysław Tomaszewski, już w tym dziele wyznaczył Schubert zakres tematyczny, który stanie się dla pieśni romantycznej naczelnym: dialektykę miłości i samotności. Wśród kolejnych pokoleń kompozytorów romantycznych pieśń cieszyła się niespotykanym we wcześniejszych epokach zainteresowaniem i powodzeniem. Do najważniejszych twórców pieśni należeli, obok Schuberta, Robert Schumann, Johannes Brahms, Hugo Wolf i Gustav Mahler. Pieśniowy dorobek tych, oraz całej rzeszy mniej lub bardziej uznanych kompozytorów, odznacza się nieprzebranym bogactwem i różnorodnością muzyczno-poetyckich treści, nastrojów i rodzajów ekspresji. Kompozytorzy czerpali pełnymi garściami z dorobku XIX-wiecznych poetów. Do tych, których wiersze najczęściej były umuzyczniane należeli: Johann Wolfgang von Goethe, Heinrich Heine, Joseph von Eichendorff czy Friedrich Rückert. Polscy kompozytorzy romantyczni najchętniej pisali pieśni do wierszy Adama Mickiewicza, a także Stefana Witwickiego, Teofila Lenartowicza, Adama Asnyka, Kazimierza Przerwy-Tetmajera i wielu innych.   Mimo że ojczyzną romantycznej pieśni jest niemieckojęzyczna część Europy, gatunek ten zdobył ogromną popularność również w innych kręgach narodowych. Tym czym był Schubert dla pieśni niemieckiej, dla polskiej pieśni stał się Stanisław Moniuszko. Dla Moniuszki – którego dwusetną rocznicę urodzin świętujemy w tym roku – szczególnie ważny był zarówno popularny charakter pieśni, jej przystępność dla szerokich rzesz odbiorców, jak i jej rodzimy, polski charakter. Kompozytor, publikujący większą cześć swojego pieśniowego dorobku w wielotomowym wydawnictwie zatytułowanym Śpiewnik domowy, pragnął dostarczyć Polkom i Polakom repertuaru, który mógłby towarzyszyć im w codziennym, prywatnym i rodzinnym życiu. W ramach wystawy zaprezentowane zostały przede wszystkim autografy i druki najważniejszych kompozytorów pieśni, zarówno niemieckiej jak i polskiej: od Beethovena, Schuberta, Loewego i Moniuszki, przez Mendelssohna, Schumanna i Brahmsa, po Wolfa, Mahlera, Szymanowskiego i Pendereckiego. Eksponowane rękopisy i druki muzyczne pochodzą z przechowywanych w Bibliotece Jagiellońskiej zbiorów dawnej Pruskiej Biblioteki Państwowej w Berlinie oraz z kolekcji Sekcji Zbiorów Muzycznych Biblioteki Jagiellońskiej. Pokazane zostały także obiekty ze zbiorów Sekcji Rękopisów oraz Sekcji Zbiorów Graficznych i Kartograficznych Biblioteki Jagiellońskiej. Szczególne wyrazy podziękowania kieruję w stronę Państwa Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich, za użyczenie autografów dzieł Krzysztofa Pendereckiego, Pani Kai Danczowskiej, ze wypożyczenie złożonego przez nią w depozycie w Akademii Muzycznej w Krakowie listu Franza Liszta do Marie Pleyel, Pani Justyny Szombary z Ośrodka Dokumentacji Muzyki Polskiej XIX i XX wieku za wypożyczenie autografu I. J. Paderewskiego oraz Pana Stanisława Hrabiego, kierownika Biblioteki i Fonoteki Instytutu Muzykologii UJ, za użyczenie partytur dzieł Franciszka Schuberta i Gustava Mahlera.

Michał Lewicki

(Polski) RECITAL FORTEPIANOWY TOWARZYSZĄCY OTWARCIU WYSTAWY MANUSKRYPTÓW