Ignacy Feliks Dobrzyński (1807-1867) przynależy do generacji pierwszych polskich twórców romantycznych. Studiował u Józefa Elsnera, który ocenił go słynnym wpisem „zdolność niepospolita”, zaliczając wraz z Fryderykiem Chopinem do najwybitniejszych swoich uczniów. Ów „niepospolity” talent ujawniają przede wszystkim zachowane dzieła symfoniczne i kameralne, czyniące Dobrzyńskiego najwybitniejszym symfonikiem polskim I poł. XIX wieku.
Kwartet Śląski wraz z wiolonczelistą Adamem Krzeszowcem przypomni pierwszy z dwóch kwintetów smyczkowych kompozytora. Wydany u Hofmeistera w Lipsku w połowie lat 30. XIX wieku Kwintet smyczkowy F-dur op. 20 ukazuje nie tylko świetne opanowanie warsztatu kompozytorskiego, ale jest też demonstracją uczuć patriotycznych – w części trzeciej (Andante. Doloroso ma non troppo lento) zacytowana została pieśń Jeszcze Polska nie zginęła. Z tego samego czasu pochodzi II Symfonia „Charakterystyczna, w duchu muzyki polskiej” uznana za pierwszą polską symfonię w stylu narodowym. Uzyskała ona jedną z 3 nagród na konkursie ogłoszonym przez Towarzystwo Wiedeńskich Concerts Spirituels i wykonana była m.in. w Wiedniu, Grazu oraz Lipsku, gdzie dyrygował nią Felix Mendelssohn-Bartholdy.
VI Kwartet f-moll op. 80 jest ostatnim ukończonym dziełem tego gatunku w spuściźnie Mendelssohna. Skomponowany został latem 1847 roku, dwa miesiące przed śmiercią kompozytora, w okresie głęboko przeżywanej żałoby po śmierci ukochanej siostry Fanny. W muzyce Kwartetu dominuje burzliwa narracja przepełniona wyrazem rozpaczy i tragiczności.
