W epoce romantycznej pieśń stała się najbardziej powszechnym środkiem wypowiedzi muzycznej i na stałe zagościła w salonowym muzykowaniu. W czasach młodości polska pieśń powszechna była dla Chopina naturalnym otoczeniem muzycznym, na emigracji przywoływała wspomnienia o kraju rodzinnym. W liście z Paryża pisał: „wieczór u siebie przegrałem, przenuciłem śpiewami znad Wisła” (28.03.1847).
Recital Ewy Leszczyńskiej – artystki posiadającej rzadko spotykaną umiejętność łączenia kunsztu wokalnego ze sztuką pianistyczną – jest muzyczną podróżą poprzez mało znaną, lecz wartą przypomnienia polską pieśń wieku XIX. Wypełnią ją klasyczne romanse i pieśni Józefa Elsnera, Michała Kleofasa Ogińskiego i Marii Szymanowskiej, liryki romantyczne Ignacego Jana Dobrzyńskiego, Fryderyka Chopina, Kazimierza Lubomirskiego, Stanisława Moniuszki, Henryka i Józefa Wieniawskich. W prezentowanych podczas recitalu pieśniach tradycja kultury wysokiej łączy się z tradycją rodzimego folkloru i kultury popularnej a ich tematyka nawiązuje do sfery sentymentalnych uczuć.
