Max Reger
(19 III 1873 Brand – 11 V 1916 Lipsk)
Po studiach muzycznych (organy, teoria i kompozycja) Reger pracuje w konserwatorium w Wiesbaden i w Monachium, gdzie w akademii muzycznej wykłada kontrapunkt, kompozycję i grę na organach. Od 1907 jest profesorem kompozycji konserwatorium w Lipsku. Jednocześnie odbywa liczne podróże koncertowe. W 1915 osiada w Jenie, gdzie poświęca się głównie pracy kompozytorskiej.
Reger w swojej twórczości sięga do zdobyczy XVII i XVIII wiecznej polifonii, opierając się najczęściej na tonalnej harmonii, lecz także na dużej swobodzie modulacyjnej i chromatycznej. Największą część jego dorobku kompozytorskiego stanowią utwory kameralne, w tym utwory smyczkowe, sonaty solowe na skrzypce, altówkę i wiolonczelę, utwory fortepianowe. Pisał też utwory organowe, takie jak Fantazja i Fuga op. 29, Fantazja i fuga na motywie B-A-C-H , oraz utwory symfoniczne – Wariacje i fuga na temat J.A.Hillera (1907), Suita romantyczna (1912), Cztery poematy symfoniczne według Bocklina (1913).