Fryderyk Chopin
(22 II lub 1 III 1810, Żelazowa Wola – 17 X 1849 Paryż)
Chopin zyskał sławę geniusza już jako kilkuletnie dziecko, dając publiczne koncerty pianistyczne i stając się ulubieńcem warszawskich salonów. W wieku lat 15 pisze Rondo c-moll, a mając 20 lat jest już autorem dwóch koncertów fortepianowych, wielu etiud, polonezów i mazurków. W listopadzie 1830 roku, na krótko przed wybuchem powstania, wyjeżdża do Paryża. Do kraju nie powróci już nigdy. W Paryżu poświęca się udzielaniu prywatnych lekcji, koncertowaniu i komponowaniu. Geniusz muzyki Chopina wymyka się jednoznacznej klasyfikacji. W zakresie faktury, harmoniki i kolorystyki w swoich utworach Chopin dokonał rewolucji. Z jego zdobyczy czerpali późniejsi kompozytorzy, tacy jak: Wagner, Liszt, Skriabin, Debussy, Szymanowski. Trzon twórczości Chopina stanowią utwory fortepianowe: 24 preludia op. 28, mazurki, etiudy, walce, nokturny, impromptu, 3 sonaty, 4 scherza, 4 ballady, polonezy. Pisał też utwory na fortepian i orkiestrę: Wariacje na temat „La ci darem la mano” (1827), Krakowiak (1828), Fantazja polska (1828), koncerty (f-moll 1829 i e-moll 1830), a także utwory kameralne, m.in.: na wiolonczelę i fortepian, Wariacje na flet i fortepian, pieśni.