Katia Skanavi

Pianistka doceniana zwłaszcza za opanowanie równie bogatej co żywej palety tonów, a także wirtuozerię połączoną z intuicyjnymi i przemyślanymi interpretacjami. Wśród najważniejszych wydarzeń ostatnich lat z udziałem Katii Skanavi należy wspomnieć recitale oraz występy z towarzyszeniem orkiestry w Amsterdamie, Berlinie, Londynie, Luksemburgu, Madrycie, Moskwie i Paryżu, a także udział w wybranych europejskich festiwalach, m.in. w La Roque d’Anthéron, Festiwalu Gidona Kremera w Lockenhaus oraz w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej w Stavanger, gdzie wystąpiła z wiolonczelistą Trulsem Mørkiem. Niedawno debiutowała w Filharmonii Berlińskiej z Niemiecką Orkiestrą Symfoniczną, koncertowała z Francuską Orkiestrą Narodową i Kurtem Masurem, występowała w recitalach w Nowym Jorku, Ravinii i Waszyngtonie, a jako solistka – z orkiestrami symfonicznymi Cincinnati, Dallas, Indianapolis i San Francisco.

Katia Skanavi pochodzi z grecko-rosyjskiej rodziny o bardzo bogatych tradycjach kulturalnych. W wieku 12 lat zadebiutowała w Sali Wielkiej Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, wykonując III Koncert fortepianowy Kabalewskiego pod dyrekcją kompozytora. W swoje osiemnaste urodziny została laureatką Konkursu im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu. Konkursowy sukces otworzył przed młodą artystką drzwi do największych sal koncertowych świata, m.in. do wiedeńskich Musikverein i Konzerthaus, amsterdamskiej Concertgebouw oraz tokijskiej Suntory Hall.

Artystka kontynuowała studia w Konserwatorium w Paryżu i Moskwie, a następnie w Cleveland Institute of Music (USA) u Sergeja Babayana. W 1994 roku wygrała konkurs im. Marii Callas w Grecji, a w 1997 roku odniosła kolejny sukces w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Van Cliburna.

Pianistka nagrała kilka płyt, większość dla wytwórni Lyrinx. Nagrana podczas koncertu w Marsylii płyta z utworami Schumanna i Rachmaninowa oraz nagranie miniatur Czajkowskiego zyskały pochlebne recenzje krytyków, a jej recital Chopinowski (wydany przez Pro Piano) został uznany przez czasopismo „Gramophone” za Nagranie Miesiąca Muzyki Klasycznej.